Krzysztof Skowroński

Urodzony 1965, Warszawa

Wykształcenie

Ukończył filozofię na  Uniwersytecie Warszawskim

Praca zawodowa

Od 1990 do 2000 roku w Radio Zet; pracę dziennikarza radiowego zaczynał pod kierunkiem Andrzeja Woyciechowskiego; prowadził poranne  wywiady (,,Gość Radia Zet”, kilka tysięcy wywiadów),  cotygodniową, autorską, audycję polityczną swojego pomysłu: ,,Śniadanie z Radiem Zet” (od 1992 do 2000), programy wyborcze  (m.in. autorska ,,Jazda polska”, 1997 i 2000); Przygotowywał też i prowadził codzienną popołudniową audycję ,,Koktajl Mołotowa” na tematy społeczne, polityczne i kulturalne z udziałem publiczności  (1994-1996). W końcu 2000 roku odszedł z Radia Zet wraz z kilkunastoosobową grupą dziennikarzy.  Od 1995 współpracował  (równolegle z pracą w radio)  z telewizją publiczną:  WOT (,,Rozmowa dnia” 1995-2001),  w TVP1 – ,,On czyli kto?” i ,,Gość Jedynki „1998 – poł. 2000 (zrezygnował z prowadzenia programu).  Od 2001 roku współpracował  z radiową Trójką ; prowadził do wakacji 2002  ,,Śniadanie w Trójce” (autorska audycja przeniesiona z Radia Zet) oraz  ,,Salon polityczny Trójki”.. Równolegle  –  w Telewizji Puls prowadził wieczorny  program polityczny  ,,Pytania Krzysztofa Skowrońskiego” (od uruchomienia tej telewizji do zaprzestania programu przed wakacjami 2002). 2003-2005 współpracował  z Telewizją Polsat; przygotowywał i prowadził  autorski, cotygodniowy polityczny talk show ,,Czarny pies czy biały kot” (do jesieni 2004), następnie – do wiosny  2005 roku –  cotygodniową audycję ,,Wywiad Skowrońskiego”. We wrześniu 2005 roku zawarł umowę z TVP1  na cotygodniowy, niedzielny  program publicystyczny ,,Wywiad i opinie”  (WiO) i prowadził ten program do lipca 2007 roku. Od 2004 do 2006 roku brał udział raz w tygodniu w porannych dyskusjach publicystów w Tok FM. Od 8 lipca 2006 roku –  dyrektor i redaktor naczelny radiowej Trójki  W październiku 2007 roku jeden z prowadzących telewizyjne debaty wyborcze.  Odwołany z funkcji dyrektora Trójki   25 lutego 2009 roku,  co stało  się powodem licznych protestów (list w obronie podpisany przez blisko 5 tys. osób, szereg artykułów i wypowiedzi w mediach krytykujących decyzję o jego odwołaniu). W maju 2009 roku założył internetowe Radio Wnet (właściciel, prezes i dziennikarz tego radia). Radio Wnet nadawało na falach katolickiego Radia Warszawa i Radia Nadzieja w Łomży od stycznia 2010 do września 2017 roku. Od listopada 2018 roku, po otrzymaniu od Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji własnej częstotliwości w eterze  –  Radio Wnet  zaczęło nadawanie na własnej częstotliwości  początkowo w Warszawie i Krakowie, następnie kolejno w wielu innych miastach Polski. Współzałożyciel w 2013 roku oraz redaktor naczelny ,,Kuriera WNET” (pismo niecodzienne, ukazuje się raz w miesiącu, wydawane przez Spółdzielcze Media WNET). Prowadził zajęcia (wykłady, warsztaty) w prywatnych szkołach dziennikarskich.

Na łamach prasy i czasopism publikował od 2001 roku głównie felietony oraz wywiady
(w: ,,Rzeczpospolitej”, ,,Tygodniku Powszechnym”, ,,Przekroju”, ,,Vivie„ ,,Sukcesie”, ,,Przewodniku Katolickim” i in); od 2013 autor artykułów wstępnych i wywiadów w każdym kolejnym numerze ,,Kuriera WNET”. Współautor książki:  ABC dziennikarstwa. Wskazówki i porady nie tylko dla początkujących (część dotycząca dziennikarstwa radiowego; książka z: Tomaszem Lisem i Mariuszem Ziomeckim, wyd. 2002).

Obecne miejsce pracy

Prezes, właściciel, redaktor naczelny oraz dziennikarz Radia WNET , redaktor naczelny ,,Kuriera WNET” oraz portalu WNET.fm; od 2016 roku także stała współpraca  z TVP Info, autorski program ,,24 minuty” (2016 i 2017 do wakacji), od września 2017 roku raz w tygodniu  program publicystyczny w ramach cyklu ,,O co chodzi?”.

 W SDP

Członek  od  2002,  prezes SDP od 2011 (wybrany na kadencję 2011-2014, 2014-2017,  2017–2020 (przedłużona kadencja z powodu covidu); ponownie wybrany w 2021 roku  (zapowiedział odejście z funkcji prezesa na Zjeździe 2023, na którym uważa za konieczne  poprawienie statutu SDP).

Wyrazy uznania dla dorobku dziennikarskiego

Trzykrotnie nominowany do tytułu  Dziennikarza Roku (w finale 1998,1999, 2000).  W  2007 roku  laureat Nagrody im.  Dariusza Fikusa w kategorii wydawców i redaktorów naczelnych: ,,za rzetelność, profesjonalizm i odwagę”(przyznana  przez redakcję  „Rzeczpospolitej”). W 2009 roku otrzymał nagrodę Prezydenta Wrocławia. W 2010 roku nominowany do nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego ,,za wprowadzenie na rynek Radia WNET”. W 2014 roku otrzymał Nagrodę im. Jacka Madziarskiego  za utworzenie Radia WNET  -,,alternatywy do mainstreemowego przekazu medialnego ”. W  2015 roku otrzymał Nagrodę m.st. Warszawy.  W 2020 roku – w trzydziestolecie działalności dziennikarskiej – został uhonorowany  ,,za wybitne zasługi dla rozwoju niezależnego dziennikarstwa”  Krzyżem Oficerskim  Polonia Restituta. W 2022 roku wyróżniony tytułem Strażnik Pamięci. W 2022 sekretarz  Krajowego Związku Dziennikarzy Ukrainy wręczył mu w SDP Medal Iwana Mazepy,  przyznany przez Międzynarodową Akademię Literacko-Artystyczną.